به نقل از «خبرآنلاین»

ناصر ممدوح: دلم از مرگ جلال مقامی خیلی گرفت

تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۷۹۷۷۵

ناصر ممدوح ـ دوبلور باسابقه کشورمان ـ در پی درگذشت جلال مقامی گفت: تمام پیشکسوتان ما و آنهایی که در دهه های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ فعالیت می کردند، دیگر به سنی رسیده اند که نمی توانند کار کنند. متاسفانه چندی پیش بود که استاد منوچهر اسماعیلی را از دست دادیم که در رأس هرم دوبله قرار داشتند و همین طور دیگر عزیزان.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقتی هم شنیدم که آقای مقامی فوت کردند، خیلی دلم گرفت. ایشان چند ماه پیش همسرشان خانم رفعت هاشم پور را از دست داده بودند و تنها زندگی می کردند. یکی از بستگانشان که از همکاران ما هم هستند ایشان را به دلیل کسالتی که داشتند به بیمارستان می بردند، اما متاسفانه در آنجا تمام سیستم بدنشان بهم می ریزد و ساعت چهار بعد از ظهر فوت می کنند.

این دوبلور در ادامه با بیان اینکه جلال مقامی اسطوره بود، بیان کرد: ایشان اسطوره بودند؛ آقای مقامی به جای خیلی از هنرپیشه ها صحبت کردند مثل «وارِن بیتی» و همین طور چهره های دیگر که تماما هنرپیشه ها و چهره های قَدَری بودند. آقای جلال مقامی واقعا کارنامه ی درخشانی داشتند. آن زمانی که مجری برنامه «دیدنی ها» در شبکه دو بودند هم بسیار خوب از عهده کار برمی آمدند. دلمان از این ضایعه ها گرفته است.

ممدوح در پاسخ به این پرسش ایسنا که از نگاه او جلال مقامی را بیشتر باید یک دوبلور برجسته دانست یا مجری کاربلد؟ اظهار کرد: زنده یاد مقامی از دوران گذشته دوبلور مطرحی بودند و در این عرصه فعالیت داشتند و بعد آمدند و به عنوان مجری در تلویزیون دعوت به اجرای «دیدنی ها» شدند که این برنامه هم در زمان خود طرفداران زیادی داشت.

او درباره همکاری اش با جلال مقامی در عرصه ی دوبله نیز یادآور شد: من با همه ی این عزیزان کار کرده ام در کنارشان بوده ام و درس گرفته ام. دوران خوبی بود. فیلم هایی که برای دوبله می آوردند واقعا فیلم بودند، قصه ها قصه بود، سوژه ها هم سوژه بود. کارگردانان و بازیگران هم همین طور. در آن دوره تمام گویندگانی که متعلق به عصر طلایی دوبله است، فعالیت داشتند اما متاسفانه آن دوره دیگر تمام شد. با آقای مقامی هم کارهای زیادی مشترکا انجام دادیم. از فوت و فقدان ایشان واقعا ناراحتم و دلم به درد آمده است. تسلیت می گویم به جامعه ی هنری، به مردم که با صدای ایشان خاطره دارند و همچنین به خانواده و دختر عزیزشان. این روزها ذهنم خسته و گرفته است. مسائل مملکت از یک طرف و از دست دادن این عزیزان از طرف دیگر، همه و همه دست به دست هم داده و ما را دلگیر و زمین گیر می کند.

جلال مقامی ـ پیشکسوت بزرگ دوبلاژ ایران ـ پنجم مهر ماه بر اثر ایست قلبی در بیمارستان درگذشت.

این هنرمند دوم مرداد سال ۱۳۲۰ به دنیا آمد. صدای این گوینده پیشکسوت را در آثاری چون «لورنس عربستان» به جای عمر شریف، «شرلوک هولمز»، «هشدار برای کبری ۱۱» به جای سمیر، «جزیره اسرارآمیز» به جای استیون لووات، «خانواده رابینسون» به جای ریچارد توماس، «ارتش سری» به جای مایکل کالور، «محمد رسول الله» به جای نویل جیسون و... و. شنیده ایم. او در دهه ۶۰ و ۷۰ با اجرای برنامه «دیدنی ها» به شهرت رسید.

۵۷۵۷

کد خبر 1688494

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: دوبله سینمای ایران بازیگران سینما و تلویزیون ایران برنامه های تلویزیونی جلال مقامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۷۹۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌ او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد